Dantalian no Shoka - Wprowadzenie.

 Screen z anime "Dantalian no Shoka".

Wprowadzenie

Hugh Anthony Disward po śmierci dziadka odziedziczył jego kolekcję książek w zamian za zrzeczenie się praw do posiadłości. Huey (jak lubi by go nazywano), jest szczególnie zainteresowany kolekcją o nazwie „Dantaliańska pólka na książki” (dosłowne tłumaczenie). Zawiera ona nietypowe, zakazane książki spisane przez demony. Tuż po przybyciu do posiadłości okazuje się, że jest ona zupełnie pusta. Przynajmniej do momentu gdy wchodzi do ukrytej komnaty z książkami gdzie znajduje tajemniczą dziewczynę o imieniu Dalian.

Pierwsze wrażenia:

Nie jestem szczególnie urzeczony fabułą tego anime. Odnosi się wrażenie, że będzie ona dość linearna: demon, walka, książka, zakończenie. Pomimo tego, seria urzeka oprawą graficzną, stylizowana na epokę wiktoriańską jest przepełniona rzeczami na których warto zawiesić oko. Jeśli wziąć pod uwagę inne serie z Lipca 2011 roku, „Dantalian no Shoko” zdecydowanie wyróżnia się spośród innych.

Geneza:

Lekka nowela:

Autor: Gaikuto Mikumo

Ilustracje: G-Yuusuke

Publikacja: Kadokawa Shoten w magazynie „The Sneaker”

Data wydania: Luty 2008 roku

Manga: wydana równocześnie w dwóch pismach

Autor: Gakuto Mikumo

Magazyny:

„Shonen Ace” ; „Comp Ace”

Ilustacje: Chako Abeno ; Monaco Sena

Publikacja: Kodokawa Shoten

Data wydania: Marzec 2010 roku

Dane serii:

Reżyseria: Yutaka Uemura
Scenariusz: Kurasumi Sunayama (odcinki 1,2, 4); Tatsuhiko Urahata (odcinek 3)            
Muzyka: Yo Tsuji
Studio: GAINAX                
Sieć : TV Tokyo

Planowana ilość odcinków: 13

Długość pojedynczego odcinka: ~25 minut.

Gatunek: fantastyka

Styl:

Autorom udało się stworzyć piękny świat w którym widz czuje się bardzo dobrze. Wielkim plusem jest stylizacja z której płynie patos i dostojność minionych epok. Głównie z tego powodu, twórcy mogli poszaleć jeśli chodzi o kreacje postaci, zobaczymy to wiele ciekawych strojów, z drugiej strony: barwne wystroje wnętrz i zdumiewające konstrukcje. 

Ocena:

Fabuła: 6/10 – dość niską notę uzasadniam podejrzeniami odnośnie linearności kolejnych odcinków. Wydaje się, że schemat odcinków będzie podobny.

Styl: 10/10 – bardzo dobrze dopasowana do tematyki oprawa graficzna.

Ocena ogólna: 8/10 – seria godna polecenia, zwłaszcza dla osób które lubią podziwiać piękną kreskę i barwne otoczenia.

Źródła i więcej informacji:

Anime News Network (angielski) 

Wikipedia (angielski)

R-15 - Wprowadzenie.

Wprowadzenie:

Takuto Akutagawa uczęszcza do szkoły o nazwie Hirameki Gakuen. Szkoła nazywana także „Szkołą Inspiracji”, skupia utalentowane osoby. Takuto posiada nietypowy, nawet jak na szkołę pełną geniuszy talent, mianowicie: jest genialnym twórcą nowel pornograficznych. 

Pierwsze wrażenia:

Na początku anime, byłem święcie przekonany, że przez przypadek włączyłem jakiś pokręcony hentai zamiast zwykłego anime. Okazało się, że to tylko fragment fabuły noweli którą pisał Akutagawa. Zabawnym aspektem jego twórczości jest iście poetycki język którego używa by opisywać najbardziej lubieżne sceny.

Z powodu swojej profesji i talentu który objawia się w najmniej oczekiwanych chwilach, główny bohater jest uznawany za zboczeńca i nie ma zbyt wielu przyjaciół. Podczas rozmowy z dziewczyną czy też na sam jej widok, potrafi stracić kontakt z rzeczywistością i pisać opowiadanie na jej temat. Nic więc dziwnego, że wiele dziewcząt go nienawidzi, nikt nie chce być bez swojej woli bohaterem tego typu noweli. Oczywiście, grono przyjaciół bohatera stopniowo się powiększa. 

Uwaga: seria może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów!

Geneza:

Jako nowela „R-15” zostało napisane przez Hiroyuki Fushimi i wydane w lipcu 2009 roku, w magazynie „The Sneaker”. Manga na podstawie noweli ukazała się w czerwcu 2010 w magazynie „Monthly Shonen Ace”, rok później w lipcu 2011, ukazało się anime. 

Dane serii:

Reżyseria: Munenori Nawa
Scenariusz:  Sumio Uetake          
Muzyka: Yuichi Nonaka
Studio:  AIC              
Sieć :  TV Kanagawa, Sun TV, Teletama, Chiba TV , Gifu Hoso, Tokyo MX, Mie TV, AT-X

Planowana ilość odcinków: 12

Długość pojedynczego odcinka: ~25 minut

Gatunek: ecchi, komedia

Styl:

Akcja dzieje się głównie w okolicy szkoły i wyobraźni bohatera, dlatego wszystko dookoła daje wrażenie oryginalności. Z drugiej strony, właśnie z tej przyczyny, autorzy nie mogli pofantazjować ze strojami i kreacją postaci, większośc postaci nosi mundurki szkolne. Brak zastrzeżeń co do kreski. 

Ocena:

Fabuła: 9/10 – ciekawa, zabawna fabuła która obfituje w zwroty akcji.

Styl: 8/10 – jedyny minus stylu tej produkcji wynika z miejsca akcji, uniemożliwia ono budowanie barwnych postaci.

Ocena ogólna: 9/10 – pomimo iż jest to pozycja która może nie spodobać się niektórym osobom i prawdopodobnie nie powinna być oglądana przez młodszych widzów, jest na tyle dobra, że zasłużyła na 9. 

Źródła i więcej informacji:

Anime News Network (angielski)

Wikipedia (angielski)

Nekogami Yaoyorozu - Wprowadzenie.

Wprowadzenie:

Akcja dzieje się w miasteczku które z nieznanych przyczyn nawiedzane jest przez całą masę bogów/ bożków. Głównymi bohaterami serii są Koyama Yuzu która prowadzi sklep z antykami oraz bóg-kot Mayu. Mayu została pozbawiona mocy i wygnana na ziemie ponieważ według rodziców, brakowało jej dyscypliny, a mocy uzywała tylko dla własnej przyjemności i zabawy. 

Pierwsze wrażenia:

Dość lekkie anime. W zasadzie można je potraktować jako zabijacz czasu. Fabuła nie jest specjalnie zagmatwana, a postaci złożone. Tak, wiem, że to nie jest zbyt zachęcające stwierdzenie, ale to jedno z tych anime które zaczynają się robić ciekawe od drugiego odcinka. Pojawiają się nowe – dość zabawne – postaci które same w sobie mogłyby spokojnie być głównymi bohaterami i to właśnie one są najlepszą i najmocniejszą stroną tej produkcji. 

Geneza:

„Nekogami Yaoyorozu” zostało przekształcone w anime z mangi o tym samym tytule. Manga została napisana przez „FLIPFLOPs” i wydana w magazynie „Champion Red Ichigo” należącym do wydawnictwa ‘Akita Shoten’, w lipcu 2007 roku. Jako anime zostało napisane przez Touko Machida i wydane przez studio AIC PLUS+ w lipcu 2009 roku.

Dane serii:

Reżyseria: Hiroaki Sakurai   
Scenariusz: Masahiro Yokotani; Tatsuya Takahashi; Tomoko Konparu; Touko Machida
Muzyka: Haruka Tomatsu; Yui Horie (opening)
Studio: AIC PLUS+             
Sieć : AT-X, Chiba TV, Sun TV, Tokyo MX, TV Aichi, TV Saitama

Planowana ilość odcinków: 12

Długość pojedynczego odcinka: ~24 minut.

Gatunek: komedia

Styl:

Odnośnie stylu, mocną stroną tej produkcji jest kreacja postaci i strojów. Stylizowane na tradycyjne stroje japońskie są miłym dodatkiem do ładnej oprawy graficznej. Bynajmniej nie można powiedzieć, żę kreska jest szablonowa. 

Ocena:

Fabuła: 6/10 – wiele osób może być zniechęconych po pierwszym odcinku. Wydaje się, że anime nie ma mocnej fabuły popartej ciekawymi postaciami. Na szczęście, postacie drugoplanowe są dość ciekawe by dotrwać do końca. 

Styl: 8/10 – nieszablonowy styl i stylizowane na tradycyjne stroje postaci przemawiają na korzyść tej produkcji.

Ocena ogólna: 7/10 – podsumowując, jeśli autorzy troszke popracują nad fabułą kolejnych odcinków i dalej będą wprowadzać interesujące postaci drugoplanowe, możliwe, że uda się wytrwać do końca serii. Jakkolwiek, nie jest źle. 

Źródła i więcej informacji:

Anime News Network (angielski)

Wikipedia (angielski)

Mawaru Penguindrum - Wprowadzenie.

 Screen z anime "Mawaru Penguindrum".

Wprowadzenie:

Historia oscyluje wokół trójki rodzeństwa. Braci Kanba i Shouma oraz ich siostry Himari. Himari Takakura jest chora, podczas wizyty lekarz oznajmia, że siostrze pozostało maksymalnie kilka miesięcy życia. Rodzeństwo postanawia wykorzystać każdą wolną chwilę razem, śmierć może nadejść w każdym momencie. Niestety, nadchodzi. W najmniej oczekiwanym momencie, podczas wycieczki do oceanarium, Himari traci przytomność i odchodzi z tego świata.

Bracia prezentują różne postawy, jeden chce pogodzić się ze śmiercią, drugi wręcz przeciwnie. Dochodzi do bójki między braćmi, w tym momencie ich siostra budzi się do życia. Wszystko za sprawą zabawnej czapeczki w kształcie głowy pingwina. Duszek który opętał czapkę,  w zamian za przedłużenie życia Himari, prosi braci o znalezienie tajemniczego „Penguin Drum”, grożąc  że jeśli nie podporząkują się jego woli, siostra odejdzie po raz drugi, tym razem na zawsze. 

Pierwsze wrażenia:

Pomimo dość poważnej tematyki serii, nie sposób się nie  śmiać. Duszek z czapki przysłał na pomoc rodzeństwu trzy zabawne pingwiny, które najwyraźniej posiadają zdolność rozumienia ludzi i są bezwzględnie posłuszne. Oczywiście, pingwiny jak to pingwiny, nie są zbyt poradne na lądzie – jest to przyczyną wielu zabawnych sytuacji i kłopotów dla naszych bohaterów. Kłopotów, ponieważ tylko trójka rodzeństwa i zwierzęta, są w stanie zobaczyć owe pingwiny.

Całe anime obfituje w sporą dawkę humoru. Niestety postaci nie są szczególnie skomplikowane jeśli chodzi o osobowość. Na plus serii przemawia także fakt, że nie jest ona nastawiona na zadowolenie męskiej części publiczności. Zainteresowanie budowane jest akcją, nie oprawą. 

Geneza:

Seria została napisana przez Takayo Ikami i Kunihiko Ikuhara. Nie posiada pierwowzoru w postaci mangi, noweli czy gry, została napisana stricte pod kątem wyświetlenia jako anime. Pierwszy odcinek został wyświetlony 8 lipca 2011 roku.

Dane serii:

Reżyseria: Kunihiko Ikuhara
Scenariusz: Kunihiko Ikuhara; Takayo Ikami
Muzyka: Yukari Hashimoto

Studio: Brain's Base    
Sieć : MBS, TBS, AT-X

Planowana ilość odcinków: 12

Długość pojedynczego odcinka: ~24 minuty

Gatunek: dramat, komedia

Styl:

Oprawa graficzna nie daje przykrego uczucia, że wszystkie tła były tworzone za pomocą szablonów. Kreacja postaci jest na wysokim poziomie. Minusem jest fakt, że scena w której duszek przemawia do braci, jest praktycznie tą samą sceną ze zmienionymi słowami. Być może zostało to zastosowane z przyczyn humorystycznych, jak dla mnie – osoby przeczulonej na punkcie cięć w budżecie, budzi to lekki niesmak. 

Ocena:

Fabuła: 9/10 – żadnych zastrzeżeń, można powiedzieć, że fabuła serii jest nietypowa choć pewnie znalazłoby się anime z podobnymi motywami.

Styl: 9/10 – podczas oglądania anime nie mamy uczucia szablonowości produkcji. Jedyne co może zniechęcić to dość jaskrawe kolory które pojawiają się w wielu scenach.

Ocena ogólna: 9/10 – z niewielkimi zastrzeżeniami jest to bardzo dobre anime, urzeka humorem, atypowością i dobrymi relacjami rodzeństwa.

Źródła i więcej informacji:

Anime News Network (angielski)

Wikipedia (angielski)

Oficjalna strona serii (japoński)

Usagi Drop - Wprowadzenie.

 Screen z anime "Usagi Drop" wyświetlanego w stacji Fuji TV.

Geneza:

Oparte na mandze autorstwa Yumi Unita o tym samym tytule. Dotychczas ukazało się 9 woluminów na przestrzeni lat 2005- 2011, wydanych przez FEEL YOUNG – czasopismo którego grupą docelową są głównie kobiety.

Pierwszy odcinek anime ukazał się 7 lipca; między innymi w Fuji TV. W sierpniu 2011 roku wydany zostanie pełnometrażowy film.

Dane serii:

Reżyseria: Kanta Kamei

Scenariusz: Taku Kishimoto (odcinki 1-5)

Muzyka: Suguru Matsutani

Animacje: Production IG  

Planowana ilość odcinków: 12

Długość pojedynczego odcinka: ~23 minut

Gatunek: komedia, dramat

Wprowadzenie:

30-letni Daikichi wraca do rodzinnego domu na pogrzeb swojego dziadka. Na miejscu dowiaduje się, że dziadek miał nieślubne dziecko, 6-letnią dziewczynkę imieniem Rin. Rin jest nieśmiała i wyjątkowo mądra jak na swój wiek. Niestety, nikt w rodzinie nie podejmuje się wzięcia dziewczynki pod swoją opiekę. Zdenerwowany tą sytuacją Daikichi postanawia zaopiekować się swoją 6-letnią ciotką.

Pierwsze wrażenia:

Na pierwszy rzut oka, seria wydaje się być kolejna z serii „zmiękczanie serc przez adoptowane dzieci”. Daikichi jest młodym specjalistą od sprzedaży, nie ma żony, a większość swojego czasu spędza w pracy. Wielkim plusem protagonisty jest jego honorowość. Decyzję o przyjęciu Rin pod swój dach podjął prawie bez zastanowienia - w myśl tego co należy zrobić.

Co do samej podopiecznej Daikichi-ego, bije od niej kontrast pomiędzy powagą którą przejęła po ojcu, a swoją własną dziecinnością. Z tego właśnie powodu, połączenie poważnej i dziecinnej Rin z lekkomyślnym, a zarazem odpowiedzialnym Daikichim, seria obfituje w zabawne sytuacje. Z drugiej strony nad domem wisi nieodległa w czasie śmierć ojca Rin i brak kontaktu z jej matką.

Styl:

Kreacja postaci i otoczenia jest dość nietypowa. Osobiście opisałbym kreskę jako niezdarną choć czarującą, lekko pastelową i dziecinną, ale jak najbardziej trafną jeśli wziąć pod uwagę fabułę i bohaterów.

Ocena:

Fabuła: 10/10 – autorzy uraczyli nas dość trudnymi tematami, ale sposób przedstawienia sprawia, że są one lekko przyswajane przez widza.

Styl: 8/10 – bynajmniej nie jest to jedna z tych super-nowoczesnych produkcji, ale styl doskonale komponuje się z tematyką i kreacją postaci.

Ocena ogólna: 9/10 – sympatyczna atmosfera anime umożliwia widzowi bezbolesne przebrnięcie przez trudne sytuacje bohaterów, momentami zabawna, czasem smutna.  

Źródła i więcej informacji:

Wikipedia (japoński)

Anime News Network (angielski)

Wikipedia - film (angielski)